Hasretimizi bitirdik. 4 bayramdır gitmediğimiz Süleymaniye’ye sabah, bir pervanenin ışığa yönelmesi gibi yöneldik. Pandemiden sonra ilk kez Süleymaniye’de saf tutup namaza durduk.
***
Evden 05.45’te çıktım. Hızlı adımlarla Fevzipaşa’yı geçip, Saraçhane’ye vardım. Fatih Camii civarında, çoğu Arapça konuşan insanların oluk oluk bayram namazına seyirttiğini gördüm.
Şehzadebaşı Camii’nin önüne geldiğimde Fatih Belediyesi’nin çorba arabasından önüme atlayan bir arkadaş ile ilk bayramlaşmamı yaptım.
Sonra Sezai Bey’in kabrine selam verip, Süleymaniye’ye yöneldim. Bahçesine girdiğimde, Kur-an’ı Kerim okunuyordu. Avluda simitçiler çoktan yerini almıştı. Meğerse...