İnsanın gözünü “ihtiras” bürüdü mü ne izan kalır ne vicdan. İnsanın nefsi ile aklı karşılaştığında, nefsine yenilirse orada ne iz’an kalır ne vicdan.
İnsanı hasedi öldürür. İhtirası, aklını başından alır. Öfkesi aklına galip gelir, nefsi vicdanına…
İnsanın iz’anı, ölçüsü kalmamışsa, ak’ı kara, kara’yı ak görür de bunun farkında olaaz.
Ya da her şeyin farkındadır da kininden hiçbirini itiraf edemez…
Görür de susar yani… Duyar da susar…
İz’an akıldan uçunca, vicdan lâl olur yani…