Yola dizilmiş bir kervanda en
önde giden katır daima başı yerde olduğu hâlde ikide bir
tökezliyor, düşüp yuvarlanıp kalkıp duruyordu…
Katırın arkasından gelen
develerin başları havada, yolu hiç izlemedikleri hâlde tökezlemeden
yollarına devam ediyorlardı…
Katır bu duruma çok üzülüp
develerden birine sordu;
“Arkadaş! Bu nasıl iş? Sen, başın havada, iniş olsun çıkış olsun en dar yollarda bile güzelce gidiyorsun, hiç yere kapaklanmıyorsun. Bense, başım önde tökezleyip duruyorum. Neden böyle...
“Arkadaş! Bu nasıl iş? Sen, başın havada, iniş olsun çıkış olsun en dar yollarda bile güzelce gidiyorsun, hiç yere kapaklanmıyorsun. Bense, başım önde tökezleyip duruyorum. Neden böyle...