Suriye halkı nasıl ise Suriye ordusunun neferleri de öyleydi.
Esed rejimi için ölümüne savaşmaya motive olmak şöyle dursun, insanlık haysiyet ve şerefine kasteden bu aşağılık düzene buğzediyordu ezici çoğunluğu.
2012’de, devrim hareketinin başlamasından sadece bir yıl sonra, İran daha var gücüyle sahaya inmemişken ve Rus hava kuvvetlerinin müdahalesi daha söz konusu bile değilken, IŞİD de henüz ortaya çıkmamışken, devrimciler hızlıca zafere yürüyebilirdi.
Yüzbinlerce Suriyelinin ölmesi ve milyonlarcasının hicret yollarına düşmesi engellenebilirdi.
Rejim ordusu göğüs göğüse çarpışmalarda patır patır dökülüyor, devrimcileri sadece tanklar ve havadan atılan varil bombaları yavaşlatabiliyor, Şam’a devrim bayrağının bir an evvel dikilmesi Türkiye’nin devrimcilere vereceği ağır silah desteğine bakıyordu.
Ne yazık ki bu destek o zaman verilmedi, en azından gereğince verilmedi, verilemedi.