Karşılaşma zaten daha başlamadan heyecanını yitirmişti.
Adanaspor, Süper Lig'deki son gösterisinin keyfinin peşine düşüp,
genç oyuncularına vitrin hazırladı. Fenerbahçe ise pamuk gibi bir
rakip karşısında sadece fırsat yaratırsa, kazanacağını bilir
halleydi. Gollerin üst üste gelmesinin ardından gelişen oyun
anlayışı, Fenerbahçe'nin bu ligde neden üçüncü, Adanaspor'un da
neden küme düşen takım olduğunun son kanıtıydı.
Klasik deyim; "Böyle maçları oynamak zordur" şeklindedir. Halbuki
sahaya çıkan maç başını alıyor, kazanan federasyondan primini
kazanıyor, her şey bir tarafa sezon planlaması bile bu maça
bağlı.
Yine de iş ahlakının 'kaybetmişlik' duygusuna üstün gelememesini
izliyoruz. 90 dakikanın anlaşılır tek cümlesi; "Ali Koç başkan,
Fenerbahçe şampiyon" tezahüratı. Kulübün sabah gerçekleştirilen
mali kongresinde açıklamayla Fenerbahçelilere 'kurtuluşu'
müjdeleyen umut rüzgarını içlerine çektiler. Fenerbahçe yönetimi bu
pozitif duyguyu çok iyi kullanıp, seyircisini yeniden stada
getirmeli. H Blok'a satışı yasaklayıp, "Hepimiz aynı gemideyiz"
derseniz, hiç de inandırıcı olmazsınız.