Kafa tutan, 'Kazanacağım' diyen, rakibi geriye
iten ve tüm enerjisini sahaya koyan bir F.Bahçe takımı izliyorduk.
Dakika 90 olduğunda Eintracht sadece beş şut çekebilmişti. Eski
hastalıktan, korner atarken kapılan toptan gelen ataktan yediler
beraberlik golünü de. Yine de birbirleriyle kenetlenmiş, güçlenmiş
bir takım görüyorduk sahada.
Elbette kazanarak başlamak önemli, keyifli
olacaktı. Üstelik bu kadar da hak etmişken. Ama daha
değerlisi sahadaki oyuncuların vücut dili. Yardımlaşıyorlar,
birbirlerine destek oluyor, birlikte sevinip-üzülüyorlar ve
üretiyorlar. Eğer bir başarı gelecekse, bu
takım karakteri sayesinde
olacak. Rossi atamadığı golle ve yenilen goldeki
etkisizliği ile eleştirilebilir. Genç bir oyuncu ve daha öğrenecek
çok şeyi var. Onun abileri...