Başbakan Ahmet Davutoğlu seçim kampanyasını “istikrar” ekseninde
yürütüyor.
“AK Parti’nin alternatifi CHP, MHP, HDP değil.
Hiçbiri tek başına iktidar olamaz.
2002 öncesi Türkiye’nin eğreti koalisyonlar yıllarına dönmek
felaket olur” diye sesleniyor.
Seçmenin önüne “ya istikrar ya koalisyonlar kaosu” seçeneklerini
koyuyor.
Gerçekten derme çatma ortaklarının birbiriyle itiştiği, didiştiği
koalisyonlar ve bunun sonucu kaçınılmaz görünen ekonomik krizler
toplum için travmadır.
Türkiye özelinde değil dünya demokrasiler genelinde bakarsak
“istikrarın” sadece tek parti iktidarlarına mahsus olmadığı
görülür.
2 büyük partinin koalisyon hükümeti Almanya’yı ne siyaset
kilitlenmesine, ne hükümet ortakları arasında didişmeye, ne
ekonomik krize götürdü.
Demek “koalisyon hükümetleri umacı” değil.
Aslında “istikrar” kavramı yanlış algılanıyor.
Önemli olan “yönetimin değişmezliği” değil.
“Yönetenler değişse de devletin istikrarının sürmesidir.”