Hayatımızın koronavirüs salgını öncesi ve sonrası olarak tarihi
bir ayrılık yaşadığı bir gerçek. Duygularımızdan bakış açımıza,
alışkanlıklarımızdan çalışma biçimlerimize, beklentilerimize kadar
her şey değişti, dönüştü. Bizler değiştik bir kere, yeniye hemen
adapte olduk, eskiyi o kadar unuttuk ki, bu süreçte hiç atmadığımız
imzalarımız bile unutuldu. Sahi siz de hiç imzanızı unuttunuz mu ya
da bankadan "Bu imza sizin değil işlem yapamayız" şeklinde bir
uyarıyla karşılaştınız mı? Ne olur biriniz "Benim de başıma geldi"
desin çünkü insan pandemi boyunca hiç imza atmadığını fark
ettiğinde ve imzasını atamadığında, resmi işleri yarım kalınca
kendini çok yalnız hissediyor... İnsan kendi imzasına 'Bu sizin
imzanız değil' uyarısıyla karşılaştığında ne yapacağını bilemiyor,
panikle daha da yanlış bir imza atıyor, en sonunda "Yok olmuyor
işte, unutmuşum" diyerek kabulleniyor. İmza atamamanın üzerine
şahane nasihatlere de maruz kalıyor insan...
Örneğin eliniz...