İyi kitabı okurken, geçmiş yüzyılların en iyi insanlarıyla
sohbet ediyor gibi olursunuz. Engin Geçtan'ın İnsan Olmak kitabı da
böyle. Kitap bitince büyük bir boşluğa düşüyorsunuz, sanki o sohbet
bitmiş ve bir daha yaşanmayacakmış gibi. Bu yüzden her boşluğa
düştüğümde tekrar okuduğum bir kitaptır İnsan Olmak. Bu kez 10.
defa belki ama her seferinde başka bir keşifle çevirdiğim o son
sayfayı iki insan türünü düşünerek bitiriyorum. Engin Geçtan'ın
şahane bir tespiti var kitapta: Dünyada iki tür insan vardır:
Yaşayanlar ve bu yaşayanları seyredip eleştirenler. Seyretmek
ölümü, katılmak ise yaşamı simgeler! Yaşamak, kendisi olabilmeyi ve
yaşama etkin bir biçimde katılabilmeyi tanımlar. Bu, insanın kendi
sorumluluğunu, bir başka deyişle, yaşamına anlam katma
sorumluluğunu içerir.
İşte bu satırlar çıkmıyor aklımdan çünkü hayatınıza bir şekilde
girmiş kim varsa neredeyse hepsini düşünüp tespitin ne kadar doğru
olduğunu bir kere...