AK Parti ve lideri Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, 2011 yılından itibaren Türkiye’nin iç ve dış siyasetinin rotasını değiştirdiğinde sürecin sancılı geçeceğini kuşkusuz biliyordu. Kırılgan bir coğrafyada yer alan, her tarafında sorunlu ve bizimle sorun yaşayan ülkelerle çevrili olan Türkiye’nin bu rota değişikliğinde, dış siyaset belirleyici rol aldı.
Seçilen yeni yol, “müttefikimiz” Batı için sürpriz oldu.
Çünkü ilişkilerimizi bu tarihe kadar çok sıkı yürüttüğümüz Batı(ABD-AB), Türkiye’yi periferisindeki ülkelerle birlikte sınır değişiklikleri dâhil olmak üzere yeniden dizayn etmek istiyordu. Ancak elinde enstrüman olarak gördüğü Erdoğan’ın aslında farklı bir ajandaya sahip olduğunu öğrendiğinde onu “kontrol edilemez” diye tanımlayıp, içeriden çıkardığı karışıklıklarla yıkmaya çalıştı.
AK Parti iktidarının ve süreç içinde Cumhur İttifakı’nın, darbeler, yargı operasyonları, kapatma davaları, muhtıralar, Gezi vandalizmi benzeri iç karışıklıklar, bombalama eylemleri, terör, suikastlar; başına gelmeyen kalmadı.
Tüm bu badireleri atlatmak her iktidarın kolaylıkla baş edebileceği şeyler değildi. Avrupa’daki herhangi bir ülkenin iktidar partisinin, ülkemizde Erdoğan ve iktidarının maruz kaldığı saldırıların onda birini yaşasaydı, bugün siyaset sahnesinde esamisi okunmazdı.
Evet, Erdoğan 2016 yılındaki FETÖ’cü darbe girişiminden sonra ülkedeki ulusalcı, milliyetçi ve Atatürkçü kesimlerle daha sıkı bir diyalog içine girerek, liberal Batı ile onların ülkemizdeki uzantılarından tamamen koptu.