Geçtiğimiz 31 Mart’ta ABD Temsilciler Meclisi Dış İlişkiler Komitesi’nde düzenlenen “Doğu Akdeniz’de Fırsatlar ve Sınamalar; ABD’nin Bölgesel Çıkarlarını ve İşbirliğini İncelemek” başlıklı oturumuna başkanlık eden Kongre üyesi William R. Keating’in konuşmasını tartışıyoruz birkaç gündür.
Keating 5 dakikalık söz hakkının önemli kısmını “Türkiye’nin hizadan çıkması”na ayırdı ve Türkiye’nin ABD’den bağımsız bir dış politika izlemesini istemediklerini, bu durumu düzeltmek için de İstanbul Belediye Başkanı ve başka insanlarla görüştüklerini açıkladı ve ekledi:
“Bence artık bu oynamamız gereken bir kart.”
“Türkiye’nin bu noktaya gelmesi için bekleyemeyiz. Onları bunun içine çekmemiz lazım. Türkiye’nin gerçek çıkarlarının nerede olduğunu fark etmeleri için ABD mutlaka harekete geçmelidir" diye sözlerini sürdüren Keating’in konuşmasının Biden’in başkan olmadan önceki sözlerinden farkı yoktu.
Ciddi bir “sorunları” var; Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ve Türkiye.
Çıldırıyorlar.
Ellerindeki kartları oynayacaklar ama Türkiye’nin eli her zamankinden daha fazla güçlendiği için.
Erdoğan’ın Ukrayna-Rusya krizinde yüklendiği uluslararası rolün diplomaside aşılması güç bir çıta olduğunu net biçimde gördükleri için.
Joe Biden tarafından yıllar önce açıklandığı üzere oluşturdukları Altılı Masa, siyaset üretememesi ve yalnızca Erdoğan karşıtlığından beslenmeleri nedeniyle tabanlarında bile kabak tadı verdiği, çıkışsız kaldıkları için.
Özellikle de Macar Altılı Masa’sını kündeye getiren Victor Orban’ın tuşesi’nin acısını hâlâ yaşıyorlarken.
Zelenskiy gibi birini planladıkları kesin. Bugün verdiği sözden ertesi gün dönen, kolayca yalan söyleyebilen, kontrol edilebilir ve yönlendirilebilir, küstah ve arsız birini aradıklarını biliyoruz. Bulacaklarına yüzde 100 eminim. Onun bir siyasetçi bile olması gerekmez. Her yola ve duruma müsait, ne kadar uyarsa o kadar isteyen açgözlü hevesliler çok.