İnsanoğlu dünya sahnesine geldiği günden beri ideal nesiller
yetiştirmek için çırpınıp durdu.
Anne ve babalar, öğretmenler, bilgeler, filozoflar ve hatta
peygamberler bu kutsal işi görev bilip, ömür tükettiler. İdeal
nesiller ancak sevgiyle oluşturulabilirdi; bunun dışındaki her şey
çürüktü, yanlıştı, batıldı, çıkmaz yoldu.
İnsanoğlunun en büyük ihmali kendinedir; her şeyi bilmeye ve
tanımaya çalışırken, kendinin cahili olarak kaldı.