Önce bir sevincimi paylaşayım: Neredeyse üç yıldan uzun süredir cezaevinde bulunan Nazlı Ilıcak ile Ahmet Altan bugün görülen duruşmaları sonunda serbest bırakıldılar. Beraat etmediler, davaları görülmeye devam edecek; ancak bu da önemli bir gelişme. Bu gelişmeyi beraatlerinin izlemesini dilerim.
Yazarlar-gazeteciler cezaevlerine yakışmıyorlar.
Ahmet Altan’ın Türkçe dışında pek çok dilde yayımlanan ‘Dünyayı Bir Daha Göremeyeceğim’ kitabının da yeni bir başlıkla dilimizde de kitapseverlerin takdirine sunulmasını arzu ederim.
Onların cezaevinden çıkmaları yalnız yakınlarını, uzak yakın tanıdıklarını sevindirmekle kalmamalı, ülkesini seven herkes bu gelişmeden mutlu olmalı.
Sebebi şu: Nazlı Ilıcak ve Ahmet Altan’ın cezaevinde kaldıkları süre içerisinde içinde adları geçen yüzlerce haber ve değerlendirme yazısı çıktı yabancı gazeteler ve dergilerde; haklarında programlar yapıldı. Pek çok ülke onların cezaevinde tutulmalarını yanlış bulan resmi açıklamalar yaptılar. Uluslararası kuruluşların raporlarında durumları yer aldı. En son ABD’nin bu hafta yayınladığı ‘insan hakları raporu’nda da cezaevinde bulunmaları eleştirildi.
Türkiye’ye de böyle bir görüntü yakışmıyor.