ŞAHSEN 1991 sonrasında oluşan koalisyonların kuruluş öykülerini yakından gözledim; biraz daha uzak bir dönem olduğu için, 1980 öncesinin koalisyon öykülerinin teyidini ise, kuruluşta yer alanlardan alma ihtiyacı duydum.
O rahatlıkla yazıyorum: AK Parti ile CHP arasında başlatılan koalisyon müzakerelerinin bizim siyasi tarihimizde pek benzeri yok...
İki veya daha fazla parti koalisyon niyetiyle yola çıktıklarında, geceli-gündüzlü çalışarak işi çabucak bitiriyor; şimdi olduğu gibi haftalara yayılarak kurulmuş bir koalisyonu hatırlayanla karşılaşmadım.
Araya bayram girdiği için müzakeresi bir parça uzayan, askerlerin bayram ziyaretinde Mesut Yılmaz’ın aklını çelerek akamete uğrattıkları 1995 seçimi sonrasına ait bir öykü var; ama o bile haftalara yayılmadan yerini ANAYOL’a bırakmıştı.
1991 seçimi sonrasında herkes ANAP’lı bir koalisyon beklerken, iki gazeteci -Uğur Mumcu ve Emin Çölaşan- kollarını sıvamış ve Çölaşan’ın evinde bir araya getirdikleri Hüsamettin Cindoruk (DYP) ile Hikmet Çetin’i (SHP) ikna edip ANAP’ı dışarıda bırakacak DYP-SHP koalisyonunun temelini atmışlardı.
CHP Lideri Kemal Kılıçdaroğlu yeni hükümeti AK Partisiz, “yüzde 60’lık blok” ile kurma niyetini dışa vururken, aklında muhtemelen bu örnek vardı.
Nereden bileceksiniz? DYP-SHP koalisyonunun evinde kotarıldığını, bizler, yıllar sonra, Çölaşan yazınca öğrenecektik.
AK Parti’yi dışarıda bırakan formül MHP’nin tavrı sebebiyle işe yaramayınca, koalisyon oluşumunda ipler AK Parti’nin eline geçmiş oldu. AKP bir yandan CHP ile haftalara yayılan koalisyon pazarlığını sürdürürken, bir yandan da MHP ile hükümet kurabileceği biçimde siyasi zemini dizayn ediyor.
Gözü ise tekrar seçimde...
Beceri, hem de büyük bir siyasi beceri bu.