-I-
Çarşamba günü yayınladığım yazıya en ziyade İmam Hatip lisesi öğretmenlerinden geri dönüş geldi. Bir de yıllardır sizin yazılarınızı okutuyorum kızlarıma ama hiçbir değişim olmadı diyen bir babanın tiviti oldu.
Bu satırların yazarı antibiyotik niyetine cümleler kurmuyor ki “hasta yakınları”nın verdiğiniz reçete hiç işe yaramadı şikayetlerini ciddiye alalım. Dolayısıyla bahsi geçen tiviti parantez içine alarak müsaadenizle İmam Hatip Lisesi öğrencileri üzerine fikrimi yoracağım.
Yıllardır İmam-Hatip Liselerinden davet alırım. Davete icabet ettiğim okullarda, öğretmenler biraz da gururla roman okumadıklarını, dolayısıyla benim romanlarımı da okumadıklarını söylüyorlar. Benim romanlarımı okumadıkları için çok şey kaybetmezler. Ama roman okumadıkları için hayatı kavramakta güçlük çektikleri/çekecekleri kesin.
Roman okumadığını söyleyen hocalara peki öğrencilerinize, kibri, gururu, saygıyı, cesareti, ahmaklığı, ihaneti, israfı ve aşkı (o yaş çocuklarının üzerinde en çok konuşmak istedikleri konu...) nasıl anlatıyorsunuz diye soruyorum.
Cevap yok.