Tefrika roman 5
Her gittiği yerden türlü paylaşımlar yapan babaannem ve “altın kızlar” Uludağ’dan tek kare paylaşmadılar. Sosyal medyaları “hareketsiz” kaldı.
Tuhaf bir şekilde onları o mecralardan kontrol etmeye o kadar alışmışız ki bir birimizden habersiz, hepimiz durmadan babaanneme “bir vesile ile” mesaj yazmışız.
Babaannem telefon açtı “İyi misiniz? Niye arka arkaya durmadan yazıyorsunuz? Her birinize cevap yazacağım diye işaret parmağım tutuldu.”
Bayramın son günü sağ salim geldiler. Huzurlu, dinç, sevimli bir babaanne ile karşılaşmak çok güzeldi. Fakat bu güzellik hasarını da beraber getirdi.
Biz şimdi annem için kurs bakmaya gidiyoruz.