- I -
9 Temmuz 2018 akşamı Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk Başkan’ı Sayın Tayyip Erdoğan’ın, Beştepe tören alanına gelişini dev ekranda izlerken; yeni başlayacak bir devrin bütün sorumluluğunu, bütün hücrelerimle, kalbimle zihnimle hissederken; dev ekrandaki görüntüyü cep telefonlarına kaydetmeye çalışan davetlilere bakarken; Türkiye’nin yedi bölgesinden, değişik meslek gruplarından, farklı ekonomik gelir seviyesinden insanların, “orada olmak”, davetli olarak “seçilmiş olmak” duygusunu yüzünün bütün hücrelerinde taşıyışına tanık olurken...
Geldiğimiz yeri ve dahi gideceğimiz yeri hiç unutmasak diye zikretti kalbim.
Siyaset hayatına girdiği andan itibaren daima “kazanan”; okuduğu bir şiir yüzünden mahkum edilirken de “kazanan”; 15 Temmuz’un kirli, vahşi, kanlı gecesinden halkın vücudunu tanklara siper edişi ile çıkan Tayyip Erdoğan, sevenlerinin gözünde “çalışan durmadan çalışan adam” olarak yerini muhkemleştirdi. Rakipleri onun kadar çalışmayı hedeflemek yerine, asla onun kadar çalışmadıkları gerçeği ile yüzleşmek yerine, “bu kadar hırs bir insanda olmaz” diyerek “efsane”ye yeni bir cümle ilave etmekten öte gidemiyor, 2002’den bu yana.
Sayın Tayyip Erdoğan’ın, Türkiye’nin “İlk Başkan”ı olarak yaptığı, sade, öz, dua yüklü konuşmasını dinlerken...
Tören alanında ve ekranları başında tarihi ana tanık olan, oyunu AK Parti’ye veren milyonları kabaca ikiye ayırıverdi zihnim. Sayın Tayyip Erdoğan’ın gücünü sevenler ve Sayın Tayyip Erdoğan’ın emeğini ve gayretini sevenler.