İnsanların doğal karşılaşma mekanlarına ihtiyacı vardır. Daha doğrusu tarih boyunca insanlar doğal olarak karşılaşmışlar, aynı mekanda ve aynı zamanda üretim odaklı vakit geçirmişlerdir. Nasıl mı? Köy hayatını birlikte gözden geçirelim. Kadınların en tipik doğal karşılaşma mekanları fırınlar ve çamaşırhanelerdir. Erkekler kadınlara göre nispeten daha serbest zamanda, mesela köy odasında ya da köy kahvesinde bir araya gelebilirken; kadınlar sadece üretim odaklı, hizmet odaklı bir zaman anlayışı içinde birbirlerini görebilmekteydiler. Tarlada-bahçede çalışırken, fırında ekmek pişirirken, çamaşırhanede çamaşır yıkarken çeşmeden bulaşık yıkarken, kapı önünde elindeki yünü bükmek için kirman eğirirken, birlikte dokudukları halıya/kilime kirkit sallarken, kışlık erzak için yardımlaşırken.. Bütün bu üretim mekanlarında kadınların yanında küçük çocukları vardır. Çocukların sosyalleşmesi nineleri, anneleri, ablaları ile birliktedir. Fakat çocukları oyalamak için özel bir çaba harcanmaz. Çocukların eline fırında bir parça hamur, çamaşırhanede bir tülbent, halı tezgahının başında da bir miktar ip verilir. Çocuk deneye deneye yapmayı öğrenir bu süreç içinde.