-I-
Akıllı telefon elimize geçtiğinden bu yana ne kendimize mukayyet olabiliyoruz ne çocuklarımıza. Zamanı ve mekanı idrak edemeden, kesintisiz bir ekran “an”ının içinde dibe çöküyoruz çoğu defa.
Neden böyle oluyor? Her araç mesajını içinde barındırdığı için, aracın diline ve elbette emrine teslim olmak kolayımıza geliyor. Ki çoğu zaman araçlara teslim oluşu, kendi üzerimizden değil başkalarının hikayesi üzerinden, başkalarının hayatını kınarken dile getiriyoruz.
Cep telefonundaki uygulamalar ile ilgili olarak pek çok olumsuz paylaşım ile karşılaşmışsınızdır şimdiye kadar. Sosyal medyada, Whats up gruplarında birbirinin aynısı olan Cuma tebriklerine dair pek çok şikayet ve serzeniş cümlesini de okumuşsunuzdur. Özellikle torunlar, büyük ebeveynlerinin whats up gruplarındaki sohbetleri ile inceden inceye alay ediyor: “Filana sabah namazı selam verdim bak cevap yazmadı demek ki namaza kalkamadı” türünden cümlelerine...
1970’lerde çocuklar ebeveynlerinin anne, baba gibi değil de kendi yaşıtları gibi davranmasından şikayet ediyordu. 2000’li yıllarda torunlar, yaşının insanı olan dede ve büyükanne bulamamaktan şikayetçi.
-II-