I-
Zenginleri fakirlerden nasıl mesul hale getireceğiz? Dünkü tartışmanın ana teması buydu. Masadaki “...vadili arkadaşlar”ın hiçbirisi kendisini zengin olarak görmüyordu. Hepsinin altında arabası, yazlığı/kışlığı, kiminin haftada iki, kiminin daimi “kadın”ı vardı. Ama hep daha zenginleri konuşuyorlardı. En zenginleri. Hiçbirisi kendisini “zengin”, dolayısıyla fakirlerden mesul hissetmiyordu.
Biz iki gün önce, kıt kanaat geçinmiş, “biz zengindik, aşımız her zaman kaynadı” diyen 70 yaşındaki kadının kendisini bu kadar zengin hissetmesinin sebebi neydi diye uzun uzun konuşmuştuk Nazife Şişman ile.
280 metre kare evde kendisini hiç de varlıklı hissetmeyen ve bir gün kapısından havuza atlayacağı evin hayalini kuran S.A.’nın, kendisini hep daha zengin bir hayalin içine hapseden varlık düzeyi neydi?
II-
Ensest haberlerini bütün detayı ile veren, toplumsal şiddeti, cinneti kanırtan “haberciliğimiz” in içime saldığı bitkinlik ve bezginlik ile sabahı sabah etmiş biri olarak geldim havalimanına.