I-Bir yanda vur patlasın çal oynasın timi var, bir yanda her
sabaha ve her akşama keder ile karışanlar.
Tanıdığım, tanımadığım ama bir şekilde karşılaştığım bütün
insanların beden dillerindeki yorgunluk, yüzlerindeki mahzun keder
ne vakittir algı sahamda. Kedere hastalık ibareleri eşlik edince
dayanamayıp soruyorum.
O gün yine öyle oldu.
Boynundan bir sıkıntın var mı dedim. Yok dedi. Neden sorduğumu
hemen anlamıştı. Parkinson başlangıcı var zannettin değil mi dedi.
Hayır dedim, boynunu konuşurken fazla kastığını fark edince, sinir
sıkışması gibi bir sorunun olup olmadığını düşündüm .
Sohbet buradan başlamış oldu.
Aşırı kaygı hali ile yüklüydü. Dünyanın gidişatından, bu dünyaya
bir çocuk yetiştirmenin zorluğundan bahsetti.
Cümleleri bütün annelerin cümlesi aslında. Bir yerde bomba
patlayınca, bir ölüm haberi alınca bütün ölenlerde kendi
yakınlarının yokluğunu hisseden anne bakışı. Kederli başıyla
dertli, ne ki kederinin ve gamının bütün sevdiklerine yük olduğunun
da farkında:
“Kardeşim dedi ki Abla bu sendeki iman zayıflığından.”