https://w.soundcloud.com/player/?url=https%3A//api.soundcloud.com/trac
I-
Bazen hiç tanımadığımız insanların bazı cümleleri kulağımızda yer eder. Yer etmekle kalmaz, kulaktan kalbe doğru yol alır... Sonra o kalbi, o sığındığı yeri yurt beller...
Daracık kaldırım üstünde durmuş hüzünle sohbet eden 70’lerindeki iki kadının yanından geçerken duyduğum o cümle mesela: “Ben esas torunlarım için üzülüyorum.”
Yanlarından yürüyüp geçtim. Ama onlar o cümlenin iki muhatabı olarak benimle gelmeye devam ettiler. “Ben esas torunlarım için üzülüyorum. Ben esas torunlarım için üzülüyorum. Ben esas...”
Yürüdüğüm sokaklar boyunca, dikkatimi çekecek, beni o ana kilitleyecek ne farklı cümleler duyma ihtimalim vardı. Ama artık sadece ihtimaldi. Çünkü hastanenin tam karşısındaki çöp konteynerinin başında sohbet eden...