Yer Afyon otobüs garajı. Üniversite öğrencisi iki genç kız,
şalvarlı yaşmaklı bir kadına, “Ev kadını mısınız?” diye soruyor.
“Ev kadınıyım” cevabını alacaklarından yüzde yüz eminler. Daha
kadın cevap bile vermeden ellerindeki formun ev kadını yazan
seçeneğini işaretliyorlar. Oysa kadın bütün gücü ile ev kadını
olmadığını haykırıyor: “Aah yavrıım, ben ev kadını değilim. Ben köy
kadınıyım. Ev kadını çalışma bilmez. Silme süpürmeyi iş sanır. Ben
köy kadınıyım. Alnımın terini silerim de ekmek diye yer, su diye
içerim.”
Öğrencilerin elindeki anket formunda çalışan kadın ve ev kadını
seçenekleri var. Köy kadını diye bir kategori yok. Köylü kadının
onca itirazına rağmen onu ev kadını kategorisine
yerleştiriyorlar.
Modern insan; olayları, durumları ikiye bölerek, böldüklerini
birbirine karşı konumlandırarak anlayabiliyor ancak.
Bu karşıt konumlandırmalardan biri de çalışan kadın/ev kadını
kategorileştirmesi.