2001 yılıydı...
Bana göre Kayahan’ın bugüne kadar dinlediğim en güzel
şarkısıydı...
“Gönül Sayfam”dı adı...
Bu hafta benim için Kayahan haftası oldu...
Bir Prince, bir de Kayahan...
Şarkılarını ne YouTube’a, ne Spotify, ne Apple Music, ne Deezer, ne
Fizy’ye koyuyorlardı..
Reddediyorlardı dijital platformlara koymayı...
Prince ölünce ailesi koydurdu. Artık “Purple Rain”
listelerimde...
Bu hafta, Kayahan’ın ailesinin kararı ile bütün şarkıları müzik
platformlarına kondu.
Üç gündür Kayahan dinliyorum yine...
Neydi o sözler öyle...
“Öpüştüm resimlerinle
Şarkımız çalındı dinledim
Bütün gece bekledim
Yine sabah oluyor...”
“İçimde hatıralar delik deşik
Mektuplarını okudum seçip seçip
Karanfili kokladım senin için
Odam hasret kokuyor...”
“Aynanın karşısına geçip geçip
Kaderime ağladım içip içip
Gönül sayfamda canım
Açık seçik senin adın yazılı...”
2001 yılıydı...
Umutluyduk... Bir “kötülükler yüzyılı”nı geride bırakıyoruz diye
seviniyorduk...
Bilmiyorduk ki daha da fena bir “kötülükler yüzyılı”
başlıyor...
Bilmiyorduk ki o yüzyıl bize sadece “adaletin, vicdanın,
demokrasilerin altüst olacağı” bir 20 yıl vaat ediyormuş...
Bu hafta yine Kayahan dinlemeye başladım...
“Belki sen gelirsin diye ışıkları söndürmedim” diyordu...
Ne diyordu Fikret Kızılok...
“Her gecenin bir sabahı var...”
Ne diyor Kayahan...
&...