Marshmallow şekerlemesi yiyen çocuklar mutlu olacakmış. Reklam
öyle diyor. Şeker bu, herkes sever. Yedikleri anda elbette mutlu
olacaklardır. Peki ya gelecekte? O mutluluk devam edecek mi?
Gelin size Marshmallow Testi'nden söz edeyim de, kendiniz karar
verin. Tam adı Stanford Marshmallow Deneyi olan çalışmanın geçmişi
1960'lara uzanıyor.
Psikolog Walter Mischel, Trinidad adasındaki gözlemlerinden
hareketle Stanford Üniversitesi'nde bir deney kurguluyor.
Dört ile altı yaş arasındaki çocuklar teker teker bir odaya
alınıyor. Deneyci çocuğa şöyle diyor: "Buraya, sevdiğini söylediğin
şekerlemeden bırakıyorum. Ben şimdi dışarıya çıkacağım. Eğer ben
yokken o şekerlemeyi yemezsen, döndüğümde sana aynısından bir tane
daha vereceğim. O zaman iki şeker birden yiyebileceksin..."
Deneyci 15 dakikalığına çocuğu şekerleme ile baş başa bırakıyor.
Tabii bu arada çocuğun neler yaptığı aynalı camdan izleniyor.
Deney işte bu kadar basit: Çocuk şekerlemeyi yedi mi, yemedi mi?
Yediyse hemen mi yedi, bir süre bekleyip sonra mı yedi?
Geldik işin püf noktasına... Yıllar sonra, artık hepsi birer
yetişkin olmuş deney çocukları, çok çeşitli açılardan
inceleniyor.
Sonuçlar ilginç: Şekerlemeyi yemeyen veya 15 dakikalık sürenin
sonuna doğru yiyen, yani zevki erteleyebilen çocuklar hayatta daha
başarılı olmuşlar.
Şekerlemeyi hemen ağzına atanların başarı dereceleri ise diğer
çocukların altında kalmış.
Evet, söyleyin bakalım: Sevdiğiniz bir çocuk (sizin ya da
yakınınızın) reklamdaki gibi şekerlemeyi hemen yesin mi, yoksa
sabaha mı bıraksın? Hangisini tercih edersiniz?
Not: Marshmallow'un Türkçesi hatmi çiçeğiymiş. Bataklık alanlarda
yetişirmiş. Ebegümecigillerdenmiş.