Sevgili okurlarım meşhur bir fıkra vardır,
çoğunuz duymuşsunuzdur…
İtalyan ordusu savaşta. Çok kritik bir hücum başlamak üzere.
Siperdeki askerlere, komutanları olan yüzbaşı emir veriyor:
“Şimdi ben siperden çıkıp saldıracağım. Sizler de hemen
arkamdan çıkıp saldırıya geçeceksiniz, düşmanı kaçıracağız. Tamam
mı… Haydi ileri…”
Yüzbaşı mert adammış, dediğini yapıyor ve siperden ileri doğru
fırlıyor…
Ancak arkasına dönüp baktığında gelen yok!
Askerlerin tam kadro tezahürat yaptığını, kendisini alkışladığını
duyuyor:
“Bravo kapitan (yüzbaşı.)”
* * *
Bizim İslam ülkelerini ben bu İtalyan askerlerine
benzetirim.
İşlerine geldiğinde alkış ve lâf çoktur.
Coşkulu nutuklar atılır, gösteriler düzenlenir…
Vur de vuralım, öl de ölelim… Kahrolsun Siyonist
İsrail!
Oysa avuç içi kadar İsrail bunlarla (ne yazık ki) kedinin fareyle
oynadığı gibi oynar.
Çıkan her savaşta Arapları hezimete uğratır. Arapların bugüne kadar
kazandığı hiç görülmemiştir. Niçin?..
Çünkü Arap ülkeleri, başka bir deyişle bizim din kardeşi
olan İslam ülkeleri birbirine düşmandır.