Sevgili okurlarım, ne yazık ki Türkiye’nin
çivisi çıktı. Hiç kimsenin başkalarına saygısı ve sevgisi
kalmadı.
Toplum silahlandı.
En önemsiz bir trafik kazasında, bir tartışmada bile silahlar
çekiliyor, herkes hakkını yanında taşıdığı silahla aramaya
kalkıyor.
İnsanlar birbirini vuruyor, dövüyor, küçük çocuklar tacize
uğruyor.
Silahlar konuşmazsa mutlaka yumruklar konuşuyor!
* * *
Bizim durumumuz ise biraz farklı. Ben bu iktidarı eleştiren,
Türkiye’nin gidişinden kaygı duyan bir gazeteciyim.
İktidar yandaşlarından her gün yağan küfürleri ve
hakaretleri burada yazmaktan utanırım.
Bunlardan şikayetçi oluyoruz, savcılıklar tarafından ceza davaları
açılıyor.
Bazıları dava tebligatını alınca bakıyor ki pabuç pahalı, sonra
başlıyor özür dilemeye…
İş “Ben ettim sen etme abicim, çoluk çocuğum var, beni
affet” yakarışlarına geliyor.
Kimi öğrenci, kimi “Valla ben sövmedim, birileri benim
bilgisayarımı kullanıp size hakaret etmiş, özür dilerim”
demeye başlıyor.