Sevgili okurlarım, 31 Mart seçimlerine
yaklaşıyoruz. Yaklaşık 40 gün kaldı.
Bunlar yerel yönetim seçimi. Küçük beldelerde belki tanınan ve
sevilen adaylara oy verilir ama büyük yerleşim birimlerinde durum
öyle değil.
Oylar partilere verilir.
Şimdi bunun bir istisnasına tanık
oluyoruz.
Ankara’da “Mansur rüzgarı”
esiyor.
Mansur Yavaş, görüldüğü kadarıyla Ankara halkının
çoğunluğu tarafından benimsenmiş ve kabul edilmiş durumda.
Sokakta konuştuğum herkese, biraz ahbaplık yaptığım ve hiç
tanımadığım insanlara bile, lafı getirip soruyorum:
“Abi seçimde oylar kime?”
Beni bazıları tanıyor, çoğu
tanımıyor…
Ama bu işin kolay bir yolu var!
Konuştuğunuz kimseyle yakınlık kurmak için ona
“Abi” diyeceksiniz. Bizim millet kendisine
abi, ya da abicim-ablacım diye
hitap edilmesinden hoşlanıyor.
★★★
Esnaf, taksici, simitçi, memur, inşaat işçisi, çoğu
Mansur diyor.
Dün bizim hanımla birlikte taksiye binmiştik, şoför suratsız bir
adam, belki ismimi bile duymamıştır…
Aynı soruyu ona da sorunca açıldı:
“Benim ailemde 21 oyum var. Ailenin büyüğü olduğum için
bana karşı gelmezler. Hepimizin oyu bu sefer
Mansur’a.”
“Peki önceki seçimlerde kime
verirdiniz?”
“MHP’ye verirdik ama o günler
geçti artık.”
Gideceğimiz yere geldik, sohbetimiz
bitti.
Konuştuğum bazıları günümüzde Türkiye’yi yönetmekte olanlar için
çok ağır sözler söylüyor, hatta kimsenin duymayacağı bir yerde
iseniz hakaretler savuruyor.
★★★
Korku toplumu olduk… Suratlar asık, birbirimize düşman
kesildik…
Ruh hastalarının sayısı her geçen
gün acayip bir biçimde artıyor.
Tanıdığınız psikologlar, psikiyatri uzmanı tıp
doktorları varsa onlara sorun. Feci tabloyu size herhalde
anlatacaklardır.
İşsizlik derseniz, ayrı bir
dert…
Bu ülkede tam 3 milyon 700 bin (devlete
kayıtlı) vatandaşımız işsiz güçsüz dolanıyor.
★★★