Şimdi düşünüyorum da 70’li yıllarda çocuk olmanın ilginç bir tarafı vardı.
Akşamları hava karardıktan sonra yapacak bir şey olmadığından tek göz odada oturur, tek kanallı televizyona bakar ya da radyo dinlerdik.
Dedemin televizyonun önüne diz çöküp izlediği ya da kulak kesildiği Singer marka radyodan dinlediği ajansı (bugünlerde ana haber diyorlar) mecburen ve baştan sona biz de dinlerdik. Bir ara o ajanslardan en çok duyduğumuz cümle “hükümet düştü” cümlesi olmuştu (Şimdi arşive bakınca görüyorum ki 21 Haziran 1977’den 12 Eylül 1980’e kadar dört ayrı hükümet kurulmuştu. 40. Ecevit hükümeti 30, 41. Demirel hükümeti 168 gün yaşamış).
İtiraf ediyorum, “hükümet düştü” haberini duyduğumuz bir gün, 5-6 yaşında çocuk aklımızla evin aşağısındaki patates tarlasına gidip hükümet aramıştık. Sonuçta hükümet de bizim için “cemre” gibi bir kavramdı. Cemre nasıl toprağa düşüyorsa hükümet de tarlaya düşmüş olabilirdi.
O dönem o ajanslardan en çok duyduğumuz cümlelerden biri de “söz milletindir” idi.
5-6 yaşındaki bir çocuk için “hükümet” gibi “millet” sözcüğü de...