Kendi hayatınızdan anımsadığınız en eski anınız nedir hiç düşündünüz mü?
Benim aklımda birkaç sahne var. Biri çok net bir fotoğraf karesi gibidir gözümün önünde…
Bizim Susuz’daki hayatın (evlerimizin baktığı ortak alan) harman kısmında bir çadır ve bir tahta kulübe kurulmuş.
Ben de barakada tutulan bebek ve çocuklardan biriyim.
Dışarıda yağmur yağmasına rağmen tahta barakanın kapısı hep açık. Belki de kapısız.
Kapının tam karşısında beyaz bir çadır var.