Çevremdeki Galatasaraylı arkadaşlarımı aradım ve hepsini tek tek tebrik ettim. Telefonla yetişemediklerime de mesaj attım.
Onlar bunu yaparlar mıydı, bilmiyorum.
Önemli değil…
Belki de bir gazetecilik refleksidir bu...
Herkes gibi benim de bir dünya görüşüm ve bana sempatik gelen kurumlar, kulüpler, siyasi oluşumlar, sivil toplum örgütleri var.
Ama yazı yazarken ya da haberi değerlendirirken asla duygularımı karıştırmam.
Doğru doğrudur, yanlış da yanlış...
Eksik bir şey varsa bunu tamamlamak herkes gibi medyaya da düşer.
Demokrasinin güzelliği de buradadır.
Her şey tam olduğunda ya da ideale yakın olduğunda olgunlaşır.
Demokrasi de böyledir, olaylar karşısında gösterilen tepkiler de böyledir.
Biliyorum; fanatik olmayı taraftar olmaya tercih ediyoruz.
Gönül verilen o renklerle bütünleştiğinde, o tribünlerde ya da salonda olmak iyi hissettiriyor.