Yeni yıl ile birlikte 2018 Bütçe Kanunu da yürürlüğe girdi.
Parlamenter rejimlerde bütçe tasarılarının parlamentoda kabul
edilerek yasalaşması, egemenlik gücünü gösteren, aynı zamanda
anayasal bir zorunluluk. Fakat bir bütçe, sırada başka önemli
yasalar dururken hemen ertesinde sayısal üstünlüğün zorlamasıyla
tatile sokulan bir Meclis’te kabul edilmişse, o kabul pratikte
toplumsal bir rızanın sonucu olamaz.
2018 bütçesinin karakterine, rakamsal tahlillerden önce bu açıdan
değerlendirmek gerekiyor. Parlamenter rejimin, şaibeli referandumla
sona erdirildiği Türkiye’de 2018 bütçesinin TBMM’deki müzakere
sürecinin pek çok aşamasında, AKP’nin sürece mecburiyetten ihtiyaç
duyduğu işaretlerine tanık olduk. Muhalefetin eleştiri ve
önerilerinin gerçekten bir önem ve ağırlığı olsa, Meclis’in bütçe
sonrası apar topar zorla tatile sokuluşun hemen ertesinde 56
kanunda değişiklik yapan OHAL KHK’si yayımlanmazdı. Her iki OHAL
KHK’sinin yayımı için Meclis’in zorla tatile sokulmasının
beklendiği ve bunun planlandığını görmek, başka türlü bir ihtimale
izin vermiyor.
*** Her ülkenin yıllık bütçesi, o
ülkedeki siyasi iktidarın tercihler demetidir.
Bütçe kanunları, devletin mali kaynaklarını oluşturacak gelirlerin
kimlerden, hangi tutarda, hangi yöntemlerle toplanacağını, sonra da
bu toplanan kaynakların da kime, nasıl dağıtılacağını gösteren
siyasi belgelerdir. Toplanan mali kaynakların gideceği yerler;
karar verenlerin önceliklerini; öncelikler de hangi sınıfların
çıkarlarının gözetildiğini anlatır. Bu yanıyla 2018 bütçesinin
sermayeye kaynak aktarımının arttığı; güvenlik ve savunma
harcamalarının merkeze alındığı bir karakter taşıdığını, bütçenin
yürürlüğe girmesi vesilesiyle yeniden vurgulayalım. (Bütçe
kaynaklarının yerli ve dış sermayeye aktarımının; hizmet alımları
ve farklı ala...