Hem Fenerbahçe’nin hem Galatasaray’ın kadroları ligin çok üstündeydi. Ve arayı açan iki takım kozlarını paylaşacaktı.
Maça 3 yıl sonra gelmişti Galatasaray taraftarı. Fenerbahçe yönetimi hoparlörleri misafir takım tribününün önüne yığmış, konuklarına sağırlık testi yapıyordu. Tuhaf olan ise Fenerbahçe tribünlerinin Galatasaray’a küfürlü tezahürata dönüştürdüğü şarkıları döndüre döndüre çalmasıydı.
Maç, maçtan önceli gerilimden eser olmadan başladı. Fenerbahçe’de İsmail Kartal dörtlü savunmaya çakılı defans oynatıyordu. İrfan Can merkeze kayarken sağ kanatta Cengiz’e şans vermişti.
Okan Buruk da Barış Alper’i sol beke alırken Mertens’i sahaya sürmüştü. Maç dengeli başladı ve koca bir 45 dakika öyle devam etti. O kadar denge vardı ki gol pozisyonu sayısında da eşitlerdi: Sıfır gol girişimi.
Barış ile Cengiz arasındaki mücadele dışında kıran kırana ikili mücadele bile yoktu. Barış hemen her mücadeleden galip çıkıp rakibini ezdi. İki santrfor İcardi ve Dzeko’ya top bile gelmedi. İcardi’ye ilk...