Geçen hafta Cemal Reşit Rey’in Cumhuriyet gazetesinde, 11 Kasım 1963 tarihinde yayımlanan “Atatürk ve Müzik” başlıklı yazısından bazı ilgi çekici anekdotlar nakletmiştim. Bu hafta da aynı yazının ibretlik bir pasajını paylaşmak istiyorum. Rey, 1926 Ağustos’unda Maarif Vekili Necati Bey tarafından toplanan Sanayi-i Nefise Encümeni (Güzel Sanatlar Kurulu) toplantısına kendisini de davet ettiğini belirttikten sonra şöyle devam eder: “Bu encümenimizin reisi rahmetli Namık İsmail ile rahmetli Çallı İbrahim, Necati Bey’e bir dilekçe sundular. Bu dilekçede ressamların eserlerini teşhir edecek bir galeriden mahrum bulunduğu belirtiliyor ve hükümetten bu iş için bir mahal isteniyordu. İstenilen mahal ne idi biliyor musunuz? Sultanahmet Camii. . . Ancak ilave ediliyordu ki, camide yukarıdan gelen ışığın az oluşu resimlerin en iyi şerait altında teşhirine mâni idi. Bunun için kubbede delikler açılması teklif edilmişti. Necati Bey muvafakatini vermek üzere iken rahmetli Mimar Kemaleddin Bey’in pür-hiddet yerinden kalkarak söylediği sözlerden sonra bu karardan vazgeçildi.