Samsat köylülerinin bir tek fıkraları vardı; eşek fıkrası…
Birbirlerine hep o fıkrayı anlatır gülerlerdi…
Aslına bakarsanız bizim de tek hikayemiz vardır; sarı ineğin
hikayesi…
Çok iyi biliyorsunuz ama yine de anlatayım…
★
O çayırlıkta inekler-öküzler huzur içinde otlanırlardı… Arada
birbirlerine boynuz dürterlerdi ama ciddi bir dertleri yoktu…
Bir aslan “Bana sarı ineği verin, yoksa hepinizi yerim” diye
çıkageldi…
Aslında aslan, açlıktan kaburgaları sayılan, çelimsizin tekiydi…
İnekler ise besili, güçlü-kuvvetli ve kalabalıklardı…
Ama karşı koymak yerine kıçlarını kaldırmadılar…