Bireyler ve yöneticiler geleceğe dair hedeflerini belirlerken iki tür analiz yaparlar. Birincisi pozitif analiz denilen, yani “mevcut durumu”, “olanı”, “içinde bulunduğumuz hali” anlamaya çalışan analizdir. İkincisi ise “normatif analiz” denilen, yani “olması isteneni, izlenecek politika neticesinde varılacak sonucun tahminini” içeren analiz türüdür.
Genel eğilim normatif analize yani “varılmak istenen noktaya dair politika önerilerine” daha fazla önem vermek yönündedir. Çünkü bu eğilime göre; mevcut durum ortadadır o halde olması gerekene odaklanmak ve onun için mesai harcamak daha akıllıcadır. Ancak burada gözden kaçan, mevcut durumun doğru tahlili başarılı politika için olmazsa olmazıdır.
Basit bir model kuralım; kamu politikaları sizi “A” noktasından “B” noktasına götürmeyi hedefler. Çünkü politika yapıcılarının analizlerine göre “B” noktası her anlamda (ekonomi, hukuk, demokrasi vb.) daha iyi bir düzeydedir.
Tam bu noktada politikacıların neden çok donanımlı ve dürüst olmaları gerektiği ortaya çıkar:
Her şeyden...