Geçen hafta suç ve günah ayrımının yapılmadığını, fıkhi, hukuki ve ahlaki önermelerin birbirine karıştırıldığını ifade etmiştik. Önce günah kavramını ele alalım: Farsça bir kelime olan günah, kutsal varlık alanıyla ilişkilendirilir. Tanrıya ve buyruklarına karşı gelmek demektir. Mahiyeti dinden dine değişir. En ilkel dinlerden Sümer ve Asur-Babil kültürlerine, Hititlerden Greklere, Konfüçyüs öğretisi ve Taoizm’den Hinduizm ve Budizm’e ve nihayet Yahudilik, Hristiyanlık ve Müslümanlık dinlerine uzanan inanç yelpazesinde günah kavramının benzeşen yönleri olduğu kadar taban tabana zıt örnekleri de görülür. Örneğin Hindularda inek kutsaldır, bir ineği öldürmek büyük günahtır, Müslümanlar ise kurban keser. Yahudilikteki on emri Kur’an ayetlerinde de görürüz. Hristiyanlıkta kibir, aç gözlülük, şehvet, kıskançlık, oburluk, öfke, tembellik yedi ölümcül günah olarak anılırken; Allah’a ortak koşmak, bir kişiyi haksız yere öldürmek, yetim malı yemek, faiz yemek, savaştan kaçmak, büyü yapmak, namuslu kadına iftira atmak hadislerde geçen İslam’ın yedi büyük günahıdır. Kur’an, büyük günahlarla ilgili sayısal bir ifade kullanmamış olsa da alimler yetmişe yakın günah...