Bilmediğini bilmek kültürümüzde bir mertebedir. Eskiler buna ‘cehl-i basit’ derler. Bilmemenin zararsız hali denebilir. Zira öğrenme olasılığı her zaman vardır, yeter ki kişi bilmediğini bilsin.
Bir de ‘cehl-i mürekkep’ vardır, dinlerin de dikkat çektiği cehalet. Hem bilmez hem de bilmediğini bilmez; yani iki kademeli cehalet.
Ama beteri de var “cehl-i mik’ap” deniliyor. Yani hem bilmez, hem bilmediğini bilmez, hem de bildiğini iddia eder. Böyleleriyle karşılaşırsanız durmayın yanında! Çünkü cahilliğin bu boyutu ahmaklıktır, Mevlana’nın hikâye ettiği...