Birbirine alternatif ideolojilerin yerini, birbirine alternatif üretim modellerinin aldığı günümüz dünyasında, Türkiye’de siyasetin köhnemiş ideolojiler üzerinden yürütülmesinin tek izahı seçmen kitlelerini manipüle etmek olabilir.
Partilerin ne yapacaklarının veya Türkiye için neyin yapılmasının doğru olduğunun konuşulmasından ziyade rakiplerin ne yaptıklarının veya Türkiye için ne yapılmasının yanlış olduğunun konuşulduğu verimsiz bir siyaset zemini hâkim kılındı. Bu zeminde mücadelenin ana unsuru, kendini değil rakibi tanımlamak olduğu için kavga kültürü yayıldı. Öyle ki 17 senedir iktidar olan AK Parti kavga edecek kimseyi bulamadığı noktada Eski Türkiye-Yeni Türkiye ayrımını icat ederek Türkiye’nin tarihiyle kavga etti.
Dünyadaki ekonomik-teknolojik ilerlemenin tüm ülkelere yayılmasını göz ardı eden bu saçma karşılaştırma Türkiye’yi gerçeklerden uzaklaştırdı. Başarının ölçütü olarak reel ekonomik veriler kullanılmazken, kitlelerin başarı tatminini sağlayabilmek için toplumsal dönüşüm vitrine konuldu.