Bu köşede on yılı aşkın süredir yazıyorum. Gazetemin özgür tutumu ile zihnimin işleyişi arasındaki ahenk kalemimi olabildiğince rahatlatıyor. Yazılarımı takip edenler çok iyi bilirler; çözümlemelerimi ne günlük ucuz polemikler üzerinden yaparım ne de belli bir siyasi çizgiye kurban ederim. Akıl, eleştirel düşünce ve etik değerler kalemimin bekçileridir. Yazdığım alan bunu gerektirir, ahlakım bana bunu dikte eder. Kişileri hedef almam, soruna odaklanırım; zira insan onurunun her şeyin fevkinde olduğunu düşünenlerdenim. Her yazıma “Rabbim, kalemimi hakikatten ayrı düşürme” duasıyla başlarım. Ömür çok kısa, geride bir hoş sadâ bırakmaktır amacım… Durup dururken neden bunları söyledim? Derdim bunları size duyurmak değil ama bir üzüntümü sizlerle paylaşmak için böyle bir girişe ihtiyaç duydum.
Yorumlarınız, eleştirileriniz, sorularınız, teşvikleriniz benim için çok değerli. Tüm okurlarıma buradan da binlerce kez teşekkür ederim. Varlığınızla varız.
Her yazı eleştiriye açıktır. Aksini düşünmek, kişileri veya görüşleri mutlaklaştırmak olur ki, düşüncenin kendiliğini yitirtir. İnsanı hayvandan ayıran akıldır; insanı insandan ayıran...