İnsanı diğer varlıklardan ayıran, kendini yargılama kapasitesidir; akıl ve vicdan bu kapasitenin baş aktörleridir. Filozoflar, kötülük kavramı gibi ‘iyi nedir?’ sorusuna da cevap aramışlar: Kimine göre bir şey faydalı olduğundan iyidir; kimine göre mutlu ettiği için; kimine göre de haz veren şey iyidir. Kadim gelenekte ise iyi, sırf kendisi için istenendir; iyi bizden bağımsız töz olarak ortaya çıkar. Yani kendimize ve başkasına rağmen istenendir o. Dolayısıyla iyi, doğru gibi değildir. Doğru, bilginin özelliğidir ve değişkendir; örneğin elle yemek yemek bir dönemin doğrusu olabilir ama bugünün değildir. Demem o ki...