-Bir gün zengin olursam eğer, yalın ayaklığı satın alacağım.
Ki asıl zenginlik; yalın ayaklığın kıymetini bilmektir.-
Herkesin “yeteri kadar” almış olduğu bir varlığın, hem tekil, hem çoğul zenginlik olabileceğini düşünemez haldeyiz. Mülkiyet var mı yok mu tartışması “eskiden”di. Önce “yok” diyenlerdi en çok edinenler. Mülkiyet var...”Lehû mülk'üs semavat ü ve'l arz”! İnsan da O'nun, diğer her şeyle birlikte. İnsan da “Allah'ındır! Benim elimdedir.” Diyecek şekilde mülkün kiracısı, fani sahibi.
Cebi delik biri olsak bile ne çıkar.
Cebimizi ortasından böler paylaşırız.
Cebimiz/varlık kesemiz, varlığımız gerçekte bize mi ait?
Bir varlığın hakikaten “varlık”/sürdürülebilir bir yararlılığa açık olabilmesi hangi ölçülere, ince ayarlara bağlı? Meselemiz bu.