Hayalim, Bodrum Gürece’de bir anneanne bahçesi içindeki iki metruk köy evini “İyilik Kolyeleri Atölyesi”ne dönüştürmekti.
Her akşam bu rüyayla yatıyordum, sabah da bu rüyayla kalkıyordum.
Haliyle en çok sevgilimin hayatını kararttım!
Tepesine çöküp, “Şöyle hayallerim var” diye başlıyordum anlatmaya: “Birlikte üretmek, yaşadığım köye katkıda bulunmak, gönüllülüğü yüceltmek, hep birlikte bir iş yapmak, bir işe yaramak, sivil toplum örgütleriyle çalışmak, elde edilen gelirin köye katkı sağlaması için uğraşmak...”
Kilitlendim ben bu fikre...
Bir şeyi tutturdum mu eyvah eyvah, kaçın benden, annemden miras bu, tutturuğun âlâsı oluyorum...