15 Temmuz darbe girişiminin 1. yıldönümünü çokça hüzünle, bir o kadar da coşkuyla idrak ettik. Başta Ankara ve İstanbul olmak üzere 81 vilayette sokaklar, meydanlar doldu taştı. Birliğimizi tekrar sergileyerek düşmana korku saldık, dostu sevindirdik, umutlandırdık.
Ankara’da en muhteşem tören, 15 Temmuz gecesi bombalandığı saatte TBMM önünde yapıldı. Ulus’tan, ilk Meclis’in önünden yürüyüşe geçen Ankaralılar Meclis önünde toplandılar, en çok şehidi verdiğimiz Meclis önünde, Genelkurmay kavşağında, şehitlerimizi andılar, zafer heyecanını tekrar yaşadılar.
Meclis önündeki törenlerde Diyanet İşleri Başkanı Mehmet Görmez uzun, ama gerçekten uzun bir dua yaptı. Duasında her meseleye değindi, Rabbimiz'den her şeyi istedi. Ancak, her konuya değinen o uzun duada, Fetullahçılar’a ilişkin hiçbir vurgu, hiçbir tespit, hiçbir temenni yoktu.
Kuşkusuz Diyanet İşleri Başkanı Mehmet Görmez bunu kasıtlı yapmadı. Kendisi, özellikle 17/25 Aralık’tan sonra Fetullahçılar’a yönelik en ağır, en esaslı eleştirileri getiren ve bunun için de çokça saldırıya maruz kalmış bir Diyanet İşleri Başkanı. Ancak, Diyanet İşleri Başkanlığı’nın, Fetullahçılık’la mücadelede daha fazla sorumluluk alması da artık bir zorunluluk.
Aradan 1 yıl geçti ama Fetullahçılar çözülmüyorlar. Neden?
17 Aralık 2013, Fetullahçılar’la mücadelenin resmen başladığı tarih. Fetullahçılar, emniyet ve yargı eliyle seçilmiş hükümete darbe girişiminde bulundular. Hükümet de, 50 yıldır sinsice büyüyen bu yapıya karşı savaş ilan etti.