“Özgürlük esmer
yüzünde bir gamzedir onun...”
Kaç kez yazdığımı, kaç kez aktardığımı artık
hatırlamıyorum. Yeni Ortam’da, Politika’da,
Günaydın’ın Ayrıntılı Haber’inde,
T24’te, Cumhuriyet’te bu dizeyi (cümleyi
değil dizeyi; şiir cümlesini) kim bilir kaç kez
aktardım.
Bugün yine...
***
1969 Ağustosu’nun boğucu sıcağında tanıdık
onu. Adı Leyla Halid’di. Dünyanın kör ve sağır
kaldığı Filistin halkının tragedyasını sağır kulaklara duyurdu, kör
gözlere gösterdi.
Roma’dan kalkan Amerikan TWA yolcu uçağını
kendi gibi FKÖ gerillası Selim’le birlikte havada
ele geçirdi. Rotayı değiştirtti. Doğduğu Filistin kenti Hayfa
üstünde uçurtup Şam’a indirtti. Kimseyi öldürmedi. Yolcular
boşaltıldı ve koca Boing patlatılıp havaya uçuruldu.
Filistin sorununu kör ve sağır dünyanın
suratında bir tokat gibi patlattı. Adı Leyla Halid’di.
Meslek büyüğüm İlhan Selçuk
sıcağı sıcağına yazdı:
“Özgürlük esmer yüzünde bir
gamzedir onun...”
O dizeleri hiç unutmadım. Fırsat buldukça,
bazen bulmadıkça hep aktardım, okurlarla paylaştım; okurlara onu
hatırlattım.
Bunu çok yaptım. Sonunda İlhan Selçuk
dayanamadı:
- Ulan o
cümleyi ben bile unuttum,
sen nasıl hatırlıyorsun?
Omuz silktim:
- Ben hiç unutmadım ki hatırlayayım
abi... Ha, bir de o cümle değildir,
dizedir...
***