O fotoğraf, 11 Temmuz’un ilk saatlerinde bilgisayar ekranıma düştüğünde, tüm romantik ay ışığı anılarımın önüne geçti. Bodrum’un Akyarlar koyundaki o tepenin ardından bir anda kendini gösteren tılsımlı dostum dolunayın uzayın karanlığı içinde sabitlenmiş bir görüntüsü gibiydi... Öğrenim hayatım boyunca güneş sisteminin en uzaktaki gezegeni olarak tanıdığım, son yıllarda bilim insanlarının “gezegen değil, küçük gezegen olarak adlandırılabilir” dedikleri Plüton ile karşı karşıyaydım...
19 Ocak 2006 günü fırlatılan NASA’nın New Horizons (Yeni Ufuklar) uzay aracı, nihayet, insanoğlunu Plüton’a kadar taşımıştı!.. New Horizons bugüne kadar 9 milyar kilometre yol yaptı, Plüton ve çevresindeki uyduları inceledikten sonra yaşadığımız güneş sisteminin “var oluş gizemlerinin” ipuçlarını taşıyan Kuiper Halkası’ndan bilgi verip kainatın bilinmeyenlerine doğru yoluna devam edecek.
New Horizons, astroid olarak adlandırılan evrendeki küçük uzay cisimlerinin takipçisi ve Plüton’u 1930 yılında bulan Amerikalı astronom Clyde Tombaugh’un (1906-1997) ailesine emanet küllerinden küçük bir bölümünü de taşıyor. Keşke, güneş sisteminin en uzak noktasında Plüton’a yakın bir bölgede bulunan ve günümüzde Kuiper Kuşağı olarak adlandırılan dev astroid kuşağının kaşifi Hollanda asıllı Amerikalı astronom Gerrit Pieter Kuiper’in (1905-1973) bir anısını da taşısaydı.
Çünkü bilim insanları, benzerleri Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün’de de görülen astroid kuşaklarından 20 misli büyük ve 200 misli yoğunluktaki bu kuşağın, güneş sisteminin ilk anındaki tüm bilgileri barındırdığını, elde edilecek bilgilerin “var oluşun gizemlerine biraz daha yaklaşmamızı” sağlayacağını düşünüyorlar.
Yeni “parçacık” keşfi...