Fenerbahçe’de iki önemli şey oluyor... Birincisi; geçmişte her olayda/her fırsatta/her durumda yırtık çuvaldan çıkar gibi öne fırlayan Aziz Yıldırım egomanyası ve hegomanyası; bitti... Başkan, kendini geri çeken bir alçakgönüllülük süreci içinde; kulüpteki en ve belki de tek olgun dönemini yaşıyor.
“F.Bahçe’de yalnız ben varım, benden başkasına hayat yok, ben olmazsam F.Bahçe olmaz “ gibi paranoyak nöbetler geride kalıyor. Bu, belki de F.Bahçe’nin yaşadığı ön önemli değişim...
***
İkinci önemli farklılık; Aykut Kocaman’ın futbolcular üzerindeki mutlak hakimiyetinin perçinlenmesi... Hocaya karşı saygı gelişimi hızlandı. Soğuk mu soğukkanlı mı olduğu tam kestirilemeyen kişilik portresi, giderek “Akil adam” görüntüsü almay