Mahmud Ustaosmanoğlu Hocaefendi Hakkın Rahmetine kavuştu. Cenabı Allah vadettiği cennetlerine kabul buyursun, rahmetiyle muamele etsin inşallah.
Alimin ölümü, alemin ölümü gibidir. Türkiye gibi İslam’ın bütün müesseselerinin yıkıldığı, sembollerinin gömülmeye çalışıldığı, çoraklaştırılmış bir ülkede bu söz daha büyük anlamlara sahip.
Tek Parti iktidarının zifiri karanlığı ülkede her yeri kapladığında, Efendi Hazretleri ve benzeri mutasavvıf önderleri gece karanlığındaki kutup yıldızları gibi, el yordamıyla yolunu bulmaya çalışan kalabalıklara yol gösterdiler.
Kemalizm’in tiksindiği, aşağıladığı, kabuslarında gördüğü sarık, cübbe ve şalvarı kıyafet olarak benimsemişlerdi. Batılı olmayan hiçbir kisveye tahammül göstermeyen bir ülkede, rejimin dizayn etmeye çalıştığı türde müslümanlar olmadıklarını vurgulamanın, “sizden değiliz” demenin yollarından biriydi bu kıyafetleri giyinmek.
Kemalizm’in fikirsiz, ilimsiz, amelsiz, aşksız, ahlaksız, hakikatsiz, samimiyetsiz, geleneksiz, köle ruhlu, kumanda edilebilir müslümanlar üretmek için 100 yıldır hınçla işlettiği tezgahı bozdular Mahmud Efendi gibi alimler.
Bunu, tek kötü söz söylemeden, tek bir menfi...