“Kızlı-erkekli evler”de, boksör tipler, kızları kum torbasına çevirse de. (İşkembeden sallamıyorum. Aynıyla vakidir.)
“Seküler kesim” zinhar taviz vermez, “Kızlı erkekli evlere kimse dokunamaz. Hem, bizim hayatımızdan size ne?” derler, yollarından dönmezler.
“Kızlı-erkekli evler”de, mühendis odasının yönetim kurulundan solcu bir mimar, üniversiteli kızı önce öldürür, sonra cesedini yok etmek için 8 parçaya ayırır. (Uydurmuyorum.. Gerçek hayattan alıntıdır.)
Anne babası, kızlarının parçalarını bile bulamaz..
“Kızlı-erkekli ev” savunucuları, “Özgürlük istiyoruz, özgürlük!” derler..
Başka bir şey demezler.
Kızlı-erkekli evler”de, kızların ırzına geçip, sonra pencereden atarlar. Adını da, “İntihar etti” koyarlar.. (Bakınız; bir işadamının oğlu eksenindeki olay.)
Yine geri adım atılmaz, “Devletin insanların yatak odasında ne işi var” der, kızlı-erkekli evlerden bir adım geri durmazlar..
“Kızlı-erkekli evler”de, üniversiteli kızlar, sadece bir erkek tarafından da değil. Arkadaşları tarafından da cinsel birlikteliğe zorlanır. Sonunda da betona gömülür, cesetleri ortadan kaldırılmaya çalışılır.. (İki olaydan birleştirme. Biri Muğla’dan, diğeri Sakarya’dan.)
“Özgürlük. Tam özgürlük. İnadına özgürlük. Bizim hayatımıza, devlet ne karışır” derler. Kızlı-erkekli evlerden vazgeçmezler..
“Kızlı-erkekli evler”de, kızların yüzlerine kezzap atılır, annesi babası bile kızlarını tanıyamaz duruma düşürülür..
“Hayat bizim, kimse karışamaz” derler, “kızlı-erkekli evler” için getirilecek küçücük bir düzenlemeye hemen isyan ederler..