Her şey ezana ayarlı. İş, mesai, otobüs, dolmuş, minibüs, paydos, eve dönüş... Bu gibi kavramlarla hiç kimsenin hiçbir ilgisi yok.
Burada da telaş var elbette, öncelikli işler var. Mesela, ezan okunmadan Kâbe’de olmalıyız. En az yarım saat önce tatlı bir telaş... Abdest almalıyım, Kur’an ve seccademi çantama koymalı ve yola düşmeliyim.
İşte caddedeyim.
Aaa, o da ne?.. Herkes caddede. Herkes aynı istikamete doğru koşar adım gidiyor. Kadınlar, erkekler, gençler, yaşlılar, çocuklar... Herkes Kâbe’ye doğru uçuyor.
Ezana az kaldı. Ezanı Kâbe’de dinlemeli, safta yer tutmalı.
İşte ezan... Allahü Ekber!.. Allah en büyüktür, O, her şeyden büyüktür. Büyük denilen şeyler O’nun azameti karşısında hiçtir, sıfırdır, değersizdir.